Jhaverchand Meghani

તારા નામમાં, ઓ સ્વતંત્રતા, મીઠી આ શી વત્સલતા ભરી, મુરદાં મસાણેથી જાગતાં - એવી શબ્દમાં શી સુધા ભરી ! પૂછી જોજો કોઈ ગુલામને - ઊઠ્યા કેવા ઓઘ એને મને

વાડામાં વાછડલાં કાંપે કૂબામાં બાળકડાં કાંપે મધરાતે પંખીડા કાંપે ઝાડ તણાં પાંદલડા કાંપે

સો સો રે સલામુ મારા ભાંડુડાને કે'જો રે, જાજેરા જુહાર જગને દેજો હો જી. ભળાયું ન તેને સૌને, માતા માફ કે'જો રે હ્રદયમાં રાખી અમને, લેજો હો જી. સો સો રે…

ધીરા વાજે રે મીઠા વાજો, વાહુલિયા હો, તમે ધીરા રે ધીરા વાજો ધીરા ગાજો રે ધીરા ગાજો, મેહુલિયા રે, ધીરા રે ધીરા ગાજો

વનરાવનનો રાજ ગરજે ગીરકાંઠાનો કેસરી ગરજે ઐરાવતકુળનો અરિ ગરજે

ત્રાડ પડી કે ઊભો રે‘જે ! ગીરના કુત્તા ઊભો રે‘જે ! કાયર દુત્તા ઊભો રે‘જે !

આભમાં ઊગેલ ચાંદલો, ને જીજાબાઇને આવ્યાં બાળ રે (2) બાળુડાને માત હીંચોળે ધણણણ ડુંગરા બોલે. શિવાજીને નીંદરું ના'વે માતા જીજાબાઇ ઝુલાવે.

ઘટમાં ઘોડા થનગને, આતમ વીંઝે પાંખ; અણદીઠેલી ભોમ પર યૌવન માંડે આંખ:

ભીડેલા આભને ભેદી કો' રાજબાળ તાળીઓ પાડતી છૂટી, બાપુના લાખ લાખ હેમર હાથીડલા હાંકતી હાંકતી છૂટી. ઘાટા અંબોડલાની મેલી લટ મોકળી, રંગભરી રાસડે ઘૂમે, લૂંબઝૂંબ તારલાના ટેટા ઝંઝેડતી, ચાંદા સૂરજને ચૂમે.