હું એને પામું છું એની નિશાની જ્યાં નથી હોતી, નિહાળું છું હું એક તસવીર ને રેખા નથી હોતી! જીવન પુસ્તક મહીં આ પ્રેમ પણ અંતિમ વચન ક્યાં છે? બધી દીવાનગીના મૂળમાં લયલા નથી હોતી.

હોઠ હસે તો ફાગુન ગોરી! આંખ ઝરે તો સાવન, મોસમ મારી તું જ, કાળની મિથ્યા આવનજાવન.

મ્હેકમાં મ્હેક’ મળી જાય તો મૃત્યુ ન કહો, તેજમાંતેજ ભળી જાય તો મૃત્યુ ન કહો, રાહ જુદો જો ફંટાય તો મૃત્યુ ન કહો શ્વાસની લીલા સમેટાય તો મૃત્યુ ન કહો.

કોને ખબર તને હશે એ મારી દશા યાદ ? મુજને તો આ ઘડી સુધી છે તારી સભા યાદ. એકાન્તની ક્ષણો, એ અમારે નસીબ ક્યાં ? સ્વજનો તજીને જાય તો સરજે છે સભા યાદ.

આમ એવી શૂન્યતા છે કે હવે રહેવાય નહીં , તારી યાદ આવે ને જીવી જાઉં તો કહેવાય નહીં. આ અરીસાના બધા ટુકડા વીણો તો શું થશે ? ત્યાં જે દેખાતો હતો ચહેરો હવે દેખાય નહીં.

પાન લીલું જોયું ને તમે યાદ આવ્યાં, જાણે મોસમનો પહેલો વરસાદ ઝીલ્યો રામ, એક તરણું કોળ્યું ને તમે યાદ આવ્યાં.

તારી ઊતરેલી પાઘ મને આપ મારા સ્વામી, મને ભગવા તે રંગ તણા ઓરતા; મારા મૃગજળના ભાગ્યથી છોડાવ મારા સ્વામી, મને ભગવા તે રંગ તણા ઓરતા… ટેક.

વિરહની રાતનું વર્ણન જરા રહો તો કહું કહું, જે હોય છે આલમ તમે ન હો તો કહું. અમે જ ચાંદની માંગી, અમે જ કંટાળ્યા, તમોને ભેદ એ જો અંહકાર હો તો કહું.